BOEM!

Het wordt eens tijd om over de veiligheids situatie te schrijven. Zoals de meeste wel weten is Algerije niet echt een veilig land. Ik ga de geschiedenis hier niet neerpennen, anders ga ik een te lange tekst schrijven. Ik ga helemaal beneden een link plaatsen voor de geïnteresseerden.

Soit, een aantal dagen voor dat ik naar Algerije kwam hadden de terroristen, nadat ze eerder dat jaar een aantal bomaanslagen gepleegd hadden, UNICEF aangevallen. Hierbij vielen een groot aantal doden. Een van de overlevenden (kaderlid) en tevens een collega van een collega van mij (ik vermeld haar naam liever niet want heb haar toestemming hiervoor niet gevraagd), heeft de vorige keer verteld hoe het allemaal gebeurd was. Ik kreeg er letterlijk kippenvel van. Ze dacht dat er een aardbeving was en heeft zich daarom onder een tafel gelegd. Nadien hoorde ze "wleid hraam daroeha" (bastaard zonen ze hebben het gedaan) en realiseerde zich dat er net een bomaanslag geweest was. Daar ze nog steeds in shock was, wist ze niet wat doen en is ze naar buiten gegaan...Daar zag ze verschillende lichaamsdelen verspreid op de grond en natuurlijk paparazzi die foto's namen... Nadien kwam er aan het licht dat diegene die de bomaanslag had gepleegd een oude kanker patiënt was die niet lang meer te leven had. Gelukkig had een auto de bomauto geblokkeerd (aangezien hij in een 1richting straat reed) anders zou de bomauto helemaal in het gebouw ingereden geweest zijn en zou er helemaal niets of niemand overgebleven zijn. Tevens werkte de oude man niet maar kreeg zakken gevuld met geld, die hij achterliet bij zijn gezin. Zijn gezin wist zelf niet vanwaar hij het geld vandaar haalde... Dus een ding is zeker het heeft niets met religie te maken, maar ALLES met geld, status en MACHT (zoals alle andere oorlogen en aanslagen en whatever in de wereld).

Iedereen heeft me toen voor zot verklaard toen ik zei dat ik naar Algerije wou gaan. Zeker toen ze van de bomaanslag gehoord hadden. Nou koppig zoals ik ben, heb ik niet geluisterd (zeker na al de moeite dat ik in mijn dossier gestoken heb). Als ik iets wil doen, dan is het moeilijk om mij van gedachte te veranderen. Tenzij er natuurlijk een goede reden is. En jah ik weet dat jullie gaan denken "een bomaanslag is geen goede reden?" Eigenlijk wel moet ik toegeven, maar ik heb nooit schrik gehad.

Sinds ik hier ben zijn er nog twee aanslagen gebeurd, maar niet meer Algiers. Ik moet wel zeggen dat de mensen hier achterdochtig zijn geworden (niet moeilijk na alles wat ze meegemaakt hebben). In Belgie of in eender welk land voel je je veilig als je politieagenten of belangrijke bewaakte gebouwen in de beurt hebt, maar hier is het andersom aangezien de politieagenten en belangrijke gebouwen doelwitten zijn van de terroristen! Ik vermijd ze liever.
Ik moet wel toegeven dat als ik een een bebaarde man zie met een zak of een tas ofzo dat ik wel achterdochtig word. Vooral als ik zie dat hij zich "raar" gedraagt. Raar is inderdaad moeilijk te omschrijven, dus vermijd ik ze liever :) ik steek dan de straat over of stap wat trager of net wat sneller. De 11de van elke maand is iedereen waakzamer en zie je minder mensen op straat lopen. De 11de is eigenlijk een symbolische dag geworden voor de terroristen, sinds de verschillende aanslagen die op de 11de gebeurd zijn.

De vorige keer was ik rustig aan het wandelen in de stad en opeens zag ik overdreven veel politiecontroles. Zelfs werd er gefouilleerd. De vrouwen niet, maar verdachte mannen wel. Normaal mag zoiets niet, dus dacht ik gelijk dat er iets mis was, wat natuurlijk overduidelijk was. Ik versnelde mijn passen (bijna lopend )en ging meteen naar huis.
Aangezien het hier niet veilig is, moet ik mijn moeder dan ook dagelijks sms'en of een teken van leven geven :) ja het klinkt erger dan is het, maar wil haar gerust stellen. Tjah ik moet ook aan anderen denken, zeker als je weet dat alles op't nieuws erger lijkt dan het is :) Net zoals eergisteren, naar het schijnt was er hier een aardbeving geweest dus mijn zus sms'te me gelijk of alles in orde was, terwijl ik totaal van niets afwist...

Tevens vermijd ook té drukke plaatsen, wetende dat het meestal doelwitten zijn. Voor alle zekerheid zeg ik nooit dat ik van buitenland ben, aangezien er ook ontvoeringen gebeuren. Laatst heb ik gehoord dat er een aantal Fransen ontvoerd waren in Annaba (ongeveer 600km van Algiers) en nog steeds geen teken van leven hebben gegeven. Enkel mijn collega's en mijn huisgenoten weten dat ik van het buitenland ben. Tegen vreemden zeg ik dat ik van hier ben.

Het klinkt allemaal wel angsaanjagend, maar eigenlijk is het niet zo. Ik moet hier gewoon heel goed op mezelf passen en na 18h ga ik niet meer naar buiten. Tenzij ik vervoerd word, maar te voet no way.
Als je hier in het centrum rondloopt dan lijkt het alsof dat wat ik net geschreven heb over een andere stad ging en niet over Algiers. Echter als je beter kijkt, voel je gewoon de onderdrukte spanning en achterdocht. De mensen hier willen niet in angst leven en genieten gewoon van elke dag, maar zijn waakzaam. Ze zijn waakzamer dan het op het eerste zich lijkt.


http://nl.wikipedia.org/wiki/Algerije

project "je t'écoute" (ik luister)

INKOMHAL



10 April was de openingsceremonie van het project "je t'écoute". Daar er redelijk aantal VIP'ers aanwezig zouden zijn, hebben we ons moeten opkleden. Mijn taak was om het onthaal te doen en vriendelijk te lachen. Op die manier kon ik gelijk contact maken met andere organisaties. De zaal was spijtig genoeg niet vol, maar de belangrijkste personen waren gelukkig wel aanwezig. Het verliep redelijk goed, behalve een aantal (te veel naar mijn zin, want dit konden we verhelpen door op voorhand alles te testen) technische fouten. En de presentatrice (een jong meid van 16jaar) had plots te veel zenuwen, na dat ze gezegd had dat ze ervaring had en dat ze nooit zenuwen heeft. Wel ze heeft de verkeerde dag en het verkeerde moment gekozen om net wél zenuwen te hebben... bon soit voor de rest verliep het vlotjes. Het buffet was nadien LETTERLIJK leeggeplunderd. Het leek alsof ze dagen noch gegeten noch gedronken hadden. Ik stond verbluft te kijken en wurmde me er nadien toch tussen de menigte want had héél véél dorst :). Nadien kwam de ambassadeur van Groot Britanie iets drinken en ocharme er was letterlijk niets meer over. Ik had zelfs een vrouw decoratie in haar tas zien steken... afrontelijk gewoon, maar voor haar duidelijk niet... Nadien moest ik er wel om lachen, maar op dat moment eigenlijk niet. Op 3 mei was alles operationeel en begon het eigenlijke werk. We hebben ondertussen ongeveer 200 oproepen ontvangen. Het zijn vooral situaties waarin de vrouw meer alimentatie geld wil van haar ex-man, een kind die vroegtijdig met school gestopt is, jonge ongehuwde moeders die hun kind willen aborteren of laten adopteren,... zulke zaken. Echte dringende erge situaties hebben nog niet meegemaakt(niet dat de andere situaties niet even dringend en belangrijk zijn), maar dat zal niet lang meer duren, wetende dat er genoeg mishandeling (fysiek of mentaal of wat dan ook) tegenover kinderen gebeurt. De teleoperators (psychologen en juristen) die de oproepen ontvangen, sturen de dringende zaken door naar het comité (waar dus ook juristenen, psychologen, sociologen zitten) die de dossiers behandelen en verdere stappen nemen. Het comité vindt zich bij ons op het bureau plaats. Af en toe kan ik de zaken meevolgen, maar heb er meestal geen tijd voor. Een ding is zeker. Als je hier in Algerije een project wil laten lukken, moet je héél goede contacten hebben (zowel met de ministers als andere organisaties).Anders zijn er zoveel obstakels, dat er niets van in huis komt. Aangezien Réseau NADA afstamt van de Algerijnse Moslim Scouts, hebben ze héél goede contacten eraan kunnen overhouden. Voor de rest is er ons team roet in het eten gegooid en is de sfeer hier om te snijden. Ik zit natuurlijk in het midden en hou me het liefst neutraal en van de "domme" zodat ze van mij niet verwachten om een kant te kiezen... Tjah dat kan in alle teams gebeuren, maar ik vind het redelijk spijtig. Toen ik hier voor het eerst begon, leek het mij een close team. Natuurlijk als je er wat langer in zit merk je dat er onderhuidse ergernissen en complotten zijn ... Foto's plaats ik later, aangezien ik ze momenteel niet in mijn bezit heb. greetsssssssssssssssssss (by the way als je mijn blog leest, laat aub ook een reactie achter zodat ik weet wie er aan mij denkt :p )